روز شنبه مورخ 6 اردیبهشت ماه 1401،گروه تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی دانشگاه الزهراء با همکاری دانشکده الهیات دانشگاه پیام نور نشست علمی با عنوان «مسأله فلسطین و غزه از منظر جامعه و دانشگاهیان ترکیه» در فضای مجازی  برگزار کرد.

سخنران این نشست آقای مسعود صدرمحمدی، دانشجوی مقطع دکتری رشته تاریخ در دانشگاه حاجت تپه آنکارا و پژوهشگر تحولات جهان اسلام بودند.

ایشان در ابتدا به وقوع دو کودتای مهم تاریخ معاصر ترکیه یعنی کودتای 1980 و 1997  که هر دو مرتبط با فلسطین بود، پرداختند و بیان کردند: دو حادثه مهم مرتبط با فلسطین یعنی ماجرای وان مینیت داووس و ماوی مرمره از مهمترین حوادث  سیاسی تاریخ یک ربع قرن اخیر تاریخ ترکیه است. اینکه مهمترین حوادث مرتبط با  فلسطین است و مسایل مرتبط با فلسطین مهم است نشان می‌دهد تأثیر فلسطین بر ترکیه تاثیری چندلایه، هویتی و عمیق است. در ادامه نوع کنش‌گری جریان‌های سکولار لیبرال ناسیونالیست، چپ و اسلامگرا در موضوع فلسطین بیان شد. آقای صدرمحمدی اشاره کردند جریان لیبرال و ترک‌گرای افراطی بر مبنای ضدیت با عرب با مسأله فلسطین مواجه شده است. جریان چپ اصلی‌ترین و واقعی‌ترین صاحب مساله فلسطین بعد از جنگ 67 تا اواسط  دهه 80  بود و تنها جریانی که برای آرمان فلسطین جنگیده و شهید در میدان داده، چپ‌ها هستند. اسلامگراها هم از دهه 80 به این سو مسأله فلسطین را صاحب شدند. در ادامه دستاوردهای این فعالیت‌ها برای جریان‌های اسلامی از دهه 1980 تا کنون را در 4 محور به شرح زیر تشریح شد:

1. مقوله هویت امتی ترکیه به رغم چند دهه تبلیغات دوره جمهوریت احیا شد.

2. رابطه جریان اسلامگرا و دولت ترکیه در دوره آک پارتی با جهان  عرب برقرار شد.

3. کاریزمای دینی ترکیه به عنوان دارالخلافه احیا  شد.

4. امکان توان بسیج نیروی توده‌ها را در داخل ترکیه فراهم آورد.

در بخش دیگری از این نشست آقای صدرمحمدی توضیح دادند که بنیان فکری سیاست دو دهه اخیر آنکارا در قبال فلسطین مبتنی بر نظریه عمق استراتژیک داود اوغلو است که سیاست بسیار موفقی بوده و تقریبا بخش عمده آنچه هدف‌گذاری شده بود، محقق شده است. در قسمت پایانی این نشست به تأثیر مستقیم نظریه داوود اوغلو در حوزه مطالعات آکادمیک پرداخته و بیان شد بخش عمده پایان‌نامه‌های مرتبط با فلسطین یا در حوزه اهمیت ژئوپلتیک فلسطین برای ترکیه است یا در حوزه دیپلماسی عمومی. در حوزه تاریخ نگاری نیز آکادمی ترک از آرشیو عثمانی به عنوان یک مزیت برای تاریخنگاری در مورد فلسطین استفاده کرده است و از سوی دیگر در چارچوبی ضد استعماری، مسأله فلسطین را به‌مثابه نمادی از برهم خوردن نظم عثمانی و زیاده خواهی استعماری در خاورمیانه معرفی می‌کند.