امروزه و در عصر حاضر چند تلقي در خصوص دين بطور كلي و اسلام به ويژه وجود دارد.
بعضي در اوايل قرن 20 از پايان دوران دين سخن مي گفتند و به دو دسته قابل تقسيم هستند: گروه هاي منكر دين و به طور رقيق لاييك و گروه هاي ماركسيست.
ايدئولوژي ماركسيسم و پوزيتيويسم بر اين باور بودند كه دين تاثير خود را از دست داده است. آنها به مرور مكاتب خود را بديل دين معرفي مي نمودند و با نقاب علم وارد معركه مي شدند. متفكران مسلمان با هر دو دسته مواجه شده و آنها را نقد نمودند.
گروهي ديگر در دنياي معاصر اسلام را به صورت يك مكتب داراي ساختار نظري و عملي مطرح نموده و آن را واجد همه عناصر لازم براي اداره جامعه و پاسخگويي به مشكلات و مسايل مطرح نمودند. اين گروه داراي رويكرد عقلي و تفسيري نسبت آموزه هاي اسلام هستند.
گروه ديگر نگاه‌اشان به اسلام به عملكرد سلفيه مربوط است و در پي تبيين اسلام از منظر سلفي‌گري هستند. البته اين ديدگاه داراي نقص يك سويه نگري نسبت به اسلام هستند و تماميت آن را در نظر نمي گيرند.